Pojęcie zakażenia miejsca operowanego (ZMO) zostało wprowadzone do medycyny w 1992 roku przez Horan i dotyczy rany powstałej w następstwie cięcia chirurgicznego.
Zdecydowana większość zakażeń miejsca operowanego powstaje w trakcie zabiegu chirurgicznego, a czynnikami zakażającymi są drobnoustroje tworzące fizjologiczna florę skóry i błon śluzowych. Po otwarciu tkanek dochodzi do translokacji drobnoustrojów z miejsc odległych do pola operacyjnego. Rozwój ZMO to efekt złożonych oddziaływań między miejscowymi, a ogólnoustrojowymi mechanizmami obronnymi organizmu. Jednym z najbardziej istotnych aspektów jest kontaminacja miejsca chirurgicznego mikroorganizmami.
Na podstawie analizy drobnoustrojów zakażających miejsce operowane można stwierdzić, że zdecydowana większość zakażeń wywołana jest drobnoustrojami stanowiącymi florę pacjenta – zakażenie endogenne, głównie pochodzenia skórnego. Najczęściej izoluje się gronkowce koagulozo-ujemne (CNS) w tym Staphylococcus epidermidis oraz gronkowce złociste. Stanowią one fizjologiczną florę bakteryjną skóry, a w trakcie zabiegu mogą zostać przeniesione w tkanki głębsze. Z tego powodu niezwykle istotne jest właściwe przygotowanie pola operacyjnego przed zabiegiem.